Final blog

Door een technisch probleem zitten er geen foto's bij deze blog, ik hoop dat later te kunnen aanpassen

Dit is het dan, mijn laatste blog over het afgelopen half jaar. Er is een hoop te vertellen, ik ben namelijk net weer thuis na een maand rondgereisd te hebben in Vietnam.

Op 29 december stapten Sjoerd en ik in een vliegtuig naar Hanoi. Eenmaal daar aangekomen duurde het ruim anderhalf uur voordat we in de stad zelf waren. Met een beetje richtingsgevoel kwamen we bij ons hostel uit. Het Hanoi Backpackers Hostel had iedere avond een Happy Hour met een uur lang onbeperkt gratis bier. We hebben deze prachtige stad uitgebreid verkend. Er zijn zeer duidelijke Franse invloeden te zien in Hanoi, wat het een uniek karakter geeft. Het hoogtepunt op deze eerste stop was Oud en Nieuw. We zijn begonnen bij het Happy Hour van het hostel, waarna we met een groepje backpackers ergens gegeten en gedronken hebben. Vervolgens zijn we naar een Heineken podium gegaan waar een aftelconcert plaatsvond. Kort na twaalven was de meeste lol er al wel af en rond half 1 werd alles zelfs al gesloten door de politie.

Onze volgende stop was de Ha Long baai, specifiek het eiland Cat Ba. Dit gebied zat vol met krijtrotsen waar je prachtig tussendoor kon varen. We zouden er twee dagen blijven, het zijn er vier geworden omdat het ons zo goed beviel. Absoluut hoogtepunt van ons verblijf in de baai was de boottocht met gids. Deze liet ons de mooiste dingen van de baai zien en vertelde ons er ook en hoop over. We zijn daar gaan kayakken in de prachtige omgeving. Het werd wel een beetje spannend toen we door een grot moesten waar zo’n meter ruimte was tussen het plafond en het water. Het was ontzettend krap, maar absoluut waard om het te doen. Ook hebben we op Cat Ba voor het eerst een scooter gehuurd.

De derde bestemming was Ninh Binh, waar de omgeving Tam Coc het volgende natuurspektakel was. Dit gebied staat bekend als de droge Ha Long baai, met dezelfde landschappen hoewel er geen zeewater was. In plaats daarvan zaten er rijstvelden tussen de rotsen. Helaas voor ons was de rijstoogst al binnen, waardoor rijstvelden op dit moment moddervelden waren. Desondanks was de omgeving prachtig.

Vanuit Ninh Binh zijn we naar Hué gereisd met een nachtbus. Dat betekent liggen op een tuinstoelmatras en amper slapen ’s nachts. In Hué vonden we al snel een hostel. De stad had weinig te bieden buiten de citadel. Hué was vroeger de keizerlijke hoofdstad, dus we konden de oude keizerlijke paleizen en graftombes bewonderen. Ook kon je de invloed van de Vietnam oorlog goed voelen. Hué was een van de eerste locaties die werd aangevallen tijdens het Tet-offensief, er waren dus nog kogelgaten in de muren te vinden. We zijn ook naar een verlaten waterpark geweest, een sinds kort zeer bekende toeristische locatie.

Omdat er verder niet veel te zien was in Hué hebben we een scooter gehuurd waarmee we naar onze volgende bestemming konden reizen. Die bestemming was de havenstad Hoi An. De rit van 150 kilometer voerde ons langs de kust en door de bekende Hai Van pas. Het weer was niet ideaal, maar de rit was prachtig. Aan het eind van de dag kwamen we aan in Hoi An. We hoorden veel verhalen over hoe gezellig de stad was. Het historische centrum was absoluut mooi, maar de stad zelf was veel te toeristisch. Het is volledig afgestemd op toeristen, wat een beetje een mismatch is met de historische architectuur.

Na Hoi An kwamen we in Nha Trang. Dit is een bekende badplaats, die helaas echter vooral wordt bezocht Russen. Omdat onze nachtbus ons om 5 uur ’s ochtends afzette konden we nog niet inchecken in het hostel. Daarom hebben we een stadswandeling gedaan en meteen alle bezienswaardigheden bekeken. Toen we wel in onze kamer konden zijn we naar het strand geweest, waar de golven zo ontzettend hoog waren dat we uit veiligheidsoverwegingen op een gegeven moment maar weg zijn gegaan.

Nha Trang was alleen maar een korte tussenstop voor ons, dus de volgende dag zijn we met een bus naar Dalat gegaan. Deze plaats staat ook bekend om de prachtige natuur. Deze hebben we grondig verkend met scooters en zo hebben we de vele watervallen in de buurt kunnen verkennen. We zijn een avond gaan stappen met de locals en hadden elke avond ‘family dinner’ in het hostel met vrijwel iedereen die er logeerde.

Onze eindbestemming was de stad Saigon, nu bekend als Ho Chi Minh City. Daar hebben we wederom de stad zelf verkend en daarnaast twee uitstapjes gedaan naar de omgeving. Onze eerste excursie was naar de Mekong Delta. Daar hebben we meerdere eilanden bezocht, een klein beetje kunnen zien van het dagelijks leven en veel geleerd over de lokale cultuur. Ook heb ik er krokodillen gevoerd. Het tweede uitstapje voerde ons naar de Cu Chi tunnels, waar tijdens de Vietnam oorlog guerrilla’s verscholen zaten. Ook zijn we naar het oorlogsmuseum geweest.

Vietnam is een prachtig land dat erg divers is. Omdat we in Hong Kong al genoeg van het stadsleven hadden meegemaakt vonden we het leuker om veel natuur te zien in Vietnam. Het eten is over het algemeen veel lekkerder dan in Hong Kong. De rijst is minder plakkerig en er worden meer groenten geserveerd. Ook word er goed bier gebrouwen in het land, elke regio heeft zijn eigen biermerk, maar er zijn grote verschillen in kwaliteit tussen de regio’s.

Na onze rondreis in Vietnam zijn we nog twee dagen in Hong Kong geweest, waar we nog een keer van het uitzicht op de Peak hebben genoten en afscheid hebben genomen van de stad. Onze terugreis verliep voorspoedig, vliegen met Emirates gaat meestal vrij soepel. De terugreis duurde 22 uur, terwijl het door het tijdverschil op de klok maar 13 uur duurde. Hierdoor heb ik een lichte jetlag op dit moment, maar dat zal denk ik snel verdwijnen.

Morgen begint mijn tweede semester van dit jaar en ga ik dus weer vol aan de bak.

Bedankt voor het volgen van mijn blog,

Rinze

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------English--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This is it, my final blog about the past half year. I have a lot to tell, since I just arrived home from my adventure including my travel through Vietnam.

On December 29th Sjoerd and I got on a plane to Hanoi. Once we arrived it took us around 1,5 hours to get to the city itself. With a small sense of direction we arrived at hour hostel. The Hanoi Backpackers Hostel where we stayed had a Happy Hour every day, which meant an hour of free, unlimited beer. We took quite some days to explore this beautiful city. There were many, very obvious French influences in Hanoi, giving the city a unique blend of European and Asian. The highlight of this first stop was definitely New Year’s Eve. We started the evening at our hostel’s Happy Hour, after which we had dinner and more beer with a group of backpackers. Then we went to the Heineken stage hosting a countdown party. Shortly after midnight the most fun was done however and around 00.30 the police even shut down most of the bars.

Our next stop was the Ha Long bay, more specifically the island of Cat Ba. The area was full of beautiful limestone islands, giving spectacular views. We planned to stay two days, however ended up staying four because we just had too much fun. The absolute highlight of our stay was the one day boat trip we took through the bay. Our guide showed us the most amazing (and less touristic) parts of the bay and told us plenty about the area. We went on a kayak trip in the bay. It became slightly less fun when we were supposed to go through a cave with less then a meter of space between the water and the cave ceiling. It was very claustrophobic, but definitely wort hit. Cat Ba was also the first destination we rented a motorbike.

Our third destination was Ninh Binh, a small rural town close to Tam Coc, which is known for its spectacular nature. This area is known as the dry Ha Long bay, with roughly the same landscapes, however seawater was traded for rice paddies. The only downside was that the rice had been harvested already, making the rice paddies mudpuddles. Despite that the area was amazing.

From Ninh Binh we travelled to Hué by nightbus. This means sleeping on a thin matress and barely sleeping. In Hué we quickly found a hostel. The city itself had little to offer besides the citadel. Hué used to be the imperial capital, therefore we could admire the imperial palace and the tombes. During the Tet-assault Hué was one of the cities that was hit very hard. You could even find bulletholes in the walls. We also went to an abandoned waterpark, which has become a tourist attraction in recent years.

Because Hué had little more to offer we rented a one way scooter allowing us to drive to our next destination. This was the harbour city of Hoi An. The 150 kilometer drive took us past the coast and over the famous Hai Van pass. The weather was not ideal, but the drive was amazing. In the evening we arrived in Hoi An, a city we had heard plenty about. The historic centre was definitely beautiful, however we found it too touristic. Therefore we decided to quickly move on.

The next stop was Nha Trang. This is a famous bathing place, unfortuately mainly famous for Russians. Because our nightbus arrived at 5 in the morning we decided to walk through the city and ended up seeing every highlight within a couple of hours already. In the afternoon we went to the beach, with waves so high that we had to leave after a while for our own safety.

Nha Trang was only a short stop for us, so the next day we took a busride to Dalat. This place is known for the beautiful nature. We discovered the area thoroughly by motorbike, allowing us to see most of the waterfalls. We went out with some locals and every night our hostel had ‘family dinner’ where we dined with all the other backpackers.

Our final destination was the city of Saigon, now known as Ho Chi Minh City. We, once again, explored the city and did some trips to the surroundings. One excursion took us tot he Makong Delta. There we visited multiple islands, we could see a little bit aboput daily life and learned a lot about local culture. I also fed crocodiles! Our second trip was tot he Cu Chi tunnels, where several guerilla’s hid during the Vietnam war. We also went to the war museum.

Vietnam is a beautiful country that is very diverse. Because Hong Kong had presented us with plenty of city life, which is why we wanted to see more of the nature in Vietnam. The food was generally much better than in Hong Kong. The rice is less sticky and they serve more vegetables. The country also boasts several good beers, with every region having their own brand of beer, but the quality between regions differed greatly.

After our travel in Vietnam we also stayed in Hong Kong fort wo more days, where we enjoyed the view from the Peak once more and said goodbye to the city. Our journey back was well, flying with Emirates is generally fine. The journey back took 22 hours, but because of the time difference the clock said it only took us 13 hours. This caused me to be slightly jetlagged, but that will dissapear soon.

Tomorrow my second semester of the year will start, so I will be working hard again.

Thank you for following my blog,

Rinze

Thank you!

Dit is mijn laatste blog over mijn verblijf hier in Hong Kong. En wat doe je automatisch als zo’n avontuur eindigt? Je gaat reflecteren over hoe het is geweest. Wat was het leukste, het minst leuke? Wat ga ik missen en wat ga ik totaal niet missen? Bij elke reflectie kwam ik op mensen terecht.

Ik denk dat je naar een geweldige locatie kunt gaat voor een exchange, maar uiteindelijk valt of staat het met de mensen waarmee je het deelt. Ik heb mijn exchange als fantastisch ervaren en ik durf met zekerheid te zeggen dat dat komt/kwam door de vrienden die ik heb leren kennen.

Allereerst was er het Lingnan Rugby team. Met deze jongens en meisjes heb ik twee keer in de week getraind, vanaf de beginselen van het rugby tot een Sevens toernooi. De sfeer was uitstekend en het algehele niveau was ook niet verkeerd. De coaches probeerden ons met zo veel passie het beste in ons naar boven te halen. Mijn laatste rugby actie hier in Hong Kong was het eerder genoemde Sevens toernooi, waar Lingnan helaas geen resultaat wist te behalen, maar wel hechter geworden is als een team. We hebben er ook deze mooie foto aan over gehouden:

Dan had ik daarnaast nog een rugby familie, namelijk de Tin Shui Wai Pandas. Deze mensen hebben mij (en Ryan) meteen in hun armen gesloten en ons onderdeel gemaakt van deze bijzondere club. De Pandas waren ongelofelijk vriendelijk en hebben mij een hoop geleerd. Niet alleen over rugby, maar vooral over vriendschap en teamwork. Hoewel ik heel erg vooruit kijk naar rugbyen bij Obelix vind ik het jammer dat ik de Pandas niet mee kan nemen naar Nederland om daar met ze te spelen. Gelukkig hebben (en houden) we de foto’s:

Naast rugby heb ik natuurlijk ook een hoop andere mensen leren kennen. Veel mensen kende ik oppervlakkig, maar ik heb ook een aantal hele goede vrienden over gehouden aan mijn verblijf hier in Hong Kong. Mensen waarmee je op reis kon, mensen waarmee je heel goed een biertje kon drinken en mensen die gewoon altijd leuk waren om mee op te trekken. Ik wil geen namen noemen omdat ik deze blog geen grote opsomming van al mijn vrienden wil maken, maar ik wil wel in het bijzonder Sjoerd noemen. Samen reizen kan een vriendschap versterken of verpesten. Gelukkig is onze vriendschap alleen maar hechter geworden. Ik kan mij geen betere persoon bedenken om samen de komende maand Vietnam mee onveilig te maken.

Dingen die ik minder ga missen zijn de enorme drukte en de ontzettend hoge gebouwen. Het kan ontzettend intimiderend zijn om in een omgeving te staan met allemaal wolkenkrabbers van 30+ verdiepingen hoog. Bovendien zijn er zo veel mensen op zo’n klein stukje grond hier in Hong Kong dat er altijd wel iemand voor je voeten loopt of gewoon tegen je aan knalt.

Al met al kan ik alleen maar zeggen hoe dankbaar ik ben voor de mogelijkheid om in het buitenland te studeren en hoe dankbaar ik ben voor iedereen die mijn verblijf hier een beetje beter heeft gemaakt. Dit is een avontuur dat ik nooit zal vergeten, net als de mensen die ik ondertussen tot mijn vrienden reken. Gelukkig hebben we Facebook en Whatsapp om in contact te blijven. Ik ga iedereen missen, maar ik ben ook blij als ik over een maand weer lekker thuis ben.

Maar eerst…. Sjoerd en ik gaan morgen een maand door Vietnam reizen, daarover volgt natuurlijk nog een blog!

---------------------------------------------------------English-----------------------------------------------------------------

This is my final blog about my stay here in Hong Kong. And what happens if your stay is almost over? You start reflecting on how it’s been. What has been great, what has been less so? What will I miss and what will I definitely not miss? In every reflection I ended up with people springing to mind.

I think you can go to an amazing location (or a shit one) for you exchange, ultimately however everything depends on the people that you share it with. I have experienced my exchange as the adventure of my life and I can confidently say that it was the friends that I met that made it so.

First there is the Lingnan Rugby team. With these boys and girls I spent two evenings per week training, from the most simple beginnings to playing a Sevens tournament. The atmosphere was great and the level kept increasing continuously. The coaches tried to get the best from us with all their passion. My last ruby action here in Hong Kong was the previously mentioned Sevens tournament, where unfortunately Lingnan was unable to get a nice result. The team got closer though and we ended up with some great pictures.

Besides Lingnan I had another rugby family, namely the Tin Shui Wai Pandas. These people took me (and Ryan) in their arms and made us a part of their special club immediately. The Pandas were incredibly friendly and taught me plenty. Not just about rugby, but mainly about friendship and teamwork. Even though I am massively looking forward to playing rugby at Obelix, I wish I could take the Pandas home with me and play with them there. Luckily there’s plenty of photos to enjoy.

Other than rugby I also got to know a lot of other people. Many I knew mainly superficially, but I also made some amazing friends during my stay in Hong Kong. People that were great to travel with, people that you could have some nice beers with and people who were just great to be around. I don’t want to mention any names because I don’t want this blog to be a list of friends, but there is one person I really need to highlight here, which is Sjoerd. Travelling together can either make or break a friendship and I am happy that we only became better friends here. I cannot imagine a better person to enjoy a month in Vietnam with.

Things that I will not miss are the business and the high buildings. There is something intimidating about being amongst buildings higher than 30 stories. There are so many people on such a small patch of land here in Hong Kong that there is always someone blocking your way or simply walking into you.

All in all I can only express my gratitude for the opportunity to study abroad and how thankful I am for everybody that made my time in Hong Kong that much better. This is an adventure to always remember, just like the people I now consider friends. Luckily there is Facebook and Whatsapp now so we can stay in touch. I will miss everybody, but I’ll be glad to be in my home in a month.

But first…. Sjoerd and I will leave for Vietnam tomorrow, a blog about this will of course follow!

Wat als je weinig nieuws hebt?...

Ik schrijf deze blog net na mijn laatste collegeweek. De tijd vliegt, wat betekent dat het vanaf vandaag (4-12) nog maar 52 dagen is voordat ik weer in Nederland ben.

Ondertussen begint zelfs het leven in Hong Kong te wennen, waardoor ik merk dat veel studenten het minder leuk beginnen te vinden. Dat komt ook door de hoge werkdruk, gelukkig heb ik het werk bijgehouden (voor het eerst in mijn leven) waardoor het voor mij nog steeds vrij rustig is. Aanstaande vrijdag heb ik mijn eerste final van het semester. Na twee weken van toetsen heb ik dan nog een weekje vrij (waaronder kerstmis) en dan gaan Sjoerd en ik bezig met het laatste deel van ons half jaar durende avontuur, namelijk rondreizen in Azië. We hebben besloten om naar Vietnam te gaan en ons daar een maand te vermaken, wat volgens ons goed te doen moet zijn.

In mijn vorige blog heb ik beloofd om nog wat verder op grappige culturele verschillen in te gaan. Vooruit dan maar.

In het weekend (vooral op zondag) gaan veel locals, in ieder geval in het district waar ik woon, shoppen met de hele familie. Ze kopen dan ook erg veel. Om niet met een verschrikkelijke hoop tassen rond te moeten slepen nemen ze koffers mee de winkelcentra in. In het begin dacht ik oprecht dat deze mensen net weer kwamen van vakantie, maar dat zou echt belachelijk zijn, gezien hoe veel mensen het waren. Later zag ik dat mensen hun nieuwe kleren etc. in de koffers pakten en toen kon ik 1 en 1 wel bij elkaar optellen.

Iets anders wat vrij grappig is, is de panische angst voor bacteriën die hier heerst. Zodra iemand verkouden is doen ze al een masker voor om geen bacteriën te verspreiden. Ik vind het grappig om dit te merken als ik zie hoe verschrikkelijk slecht ze zijn in het hygiënisch zijn in huis. De badkamer en de keuken zijn namelijk altijd vies, omdat mensen te lui zijn om het schoon te houden, terwijl ze wel als de dood voor een verkoudheid zijn.

Verder heb ik niet bijzonder veel meegemaakt de laatste tijd. Rugby ’s avonds en in het weekend en verder ben ik bezig met het studeren voor de finals. Daarom houd ik deze blog lekker kort.

-------------------------------------------------------------English--------------------------------------------------------------

I am writing this blog just after the final week of lectures. Time flies when you’re having fun, which means that from today (4-12) it is just 52 days before I will return home.

Meanwhile even life in Hong Kong begins to seem normal, which is why I have noticed that some students are enjoying themselves a bit less than they did before. I think this is also because of some pressure. Luckily I kept up to speed with all the schoolwork (for the first time in my life), so that life for me is still not too bad. Next Friday I will have the first final of the semester. After two weeks of exams we will have a week off (which includes Christmas) and then Sjoerd and I will start the final chapter of our 6 month adventure, namely travel Asia. We decided to go to Vietnam for a month and travel the country.

In my previous blog I promised to talk about some interesting cultural differences, so here we go.

In the weekend (mainly on Sunday) a lot of locals go shopping (at least in the district where I live) with the entire family. They buy a lot. To avoid carrying a lot of bags, people bring suitcases in the shopping malls to stuff whatever they bought in them. In the beginning I honestly thought that those people just came back from holiday, but there were so much that that idea just sounded ridiculous. Later on I saw that people were stuffing clothes in the suitcases and at that moment I could figure out what they were doing.

Another thing I find quite amusing is the fear of bacteria some people have. When someone has a cold they wear a mask to avoid spreading bacteria. I find this amusing considering how dirty the bathroom and pantry of my floor is. It does not seem right that people are so serious about bacteria yet have a terrible hygiene in the bathroom.

Other than this I have not experienced much of note. Rugby in the evenings and on Saturday and studying for finals during the day. That is why I will keep this blog nice and short.

Supertyfoon, mid-terms en rugby

Het is inmiddels al een redelijke tijd geleden sinds ik mijn vorige blog heb gepost, daarom nu maar weer eens een update. De afgelopen periode heb ik weinig spectaculaire dingen gedaan (zoals gokken in Macau en op vakantie in Taipei), maar ik ben wel ontzettend druk geweest.

Allereerst met de mid-terms. Dit zijn toetsen die op de helft van het semester gehouden worden om je voortgang te meten en om ervoor te zorgen dat je niet volledig afhankelijk bent van de final voor je eindcijfer. Omdat ik totaal geen idee had hoe toetsing er hier aan toe ging en ik vrij bang was om de stof te onderschatten (het is allemaal vrij gemakkelijk), heb ik de toetsen (voor het eerst in mijn universitaire carrière) een keertje serieus genomen. De combinatie van serieus studeren en eenvoudige stof heeft ertoe geleid dat mijn laagste bekende cijfer op het moment van schrijven een 8 is, maar in de correctie van die toets zaten zo veel dingen waar ik het niet mee eens ben dat ik stiekem vind dat dat een 8,5 is. Qua studie gaat het allemaal wel lekker vlot hier in Hong Kong.

Een van de weinige spectaculaire dingen die ik heb meegemaakt de afgelopen tijd was toch wel de supertyfoon die Hong Kong zou teisteren. Er werd veel over gezegd en geschreven in de stad en omdat ik nog nooit een tyfoon heb meegemaakt heb ik adequate noodvoorraden ingeslagen. Dat bleek totaal niet nodig, tegen de tijd dat de tyfoon Hong Kong aandeed was deze al dusdanig verzwakt dat ik weinig van de tyfoon heb meegekregen. Alle colleges die dag werden geannuleerd, wat betekende dat we een extra dag weekend hadden aangezien de tyfoon op vrijdag over Hong Kong kwam. Achteraf denk ik dat als we dusdanig weer in Nederland zouden hebben er misschien een verslaggever op het strand zou staan om te laten zien dat het best hard waaide, maar dat de algehele consensus zou zijn: typisch herfstweer (met de uitzondering dat het hier nog steeds 30 graden is natuurlijk).

Een andere factor die me ontzettend bezig heeft gehouden is rugby. In een eerdere blog heb ik misschien al verteld dat ik een avond per week met het universiteitsteam rugby. Gelukkig is dit uitgebreid naar twee avonden per week (maandag en vrijdag). Vervolgens vertelde een Schotse uitwisselingsstudent, Ryan, me dat hij was gevraagd om mee te trainen met een clubteam vlakbij de uni. Hij vertelde dat ze een wedstrijd hadden op zaterdag en dat het een goede kans was voor mij om te vragen of ik ook mee zou mogen trainen. Ik ben dus die zaterdag naar de wedstrijd wezen kijken en vroeg aan de coach of hij me kon gebruiken. Ze hadden net verloren van een stel beregrote Engelsen en het clubteam, de Panda’s genaamd, bestond vooral uit locals. Eén blik van de coach was dus voldoende, ik mocht meedoen met het derde team. Zo gezegd zo gedaan en op dit moment train ik dus op dinsdag en donderdag met de Panda’s mee. Tel daar de wekelijkse zaterdagse wedstrijd bij op en je komt op een aardig druk schema uit. Ik vind het heerlijk! Rugby is een ideale manier om echt in contact te komen met de locals, immers, sport verbroedert en dit is zeker het geval bij de Panda’s dat qua sfeer denk ik vrij dicht in de buurt komt bij SV Ratti. Al dat gerugby heeft ook als gevolg dat ik minder tijd besteed aan het zuipen met de andere uitwisselingsstudenten, iets wat goed is voor de portemonnee, voor de gezondheid en voor de lijn :).

In mijn hostel werd fanatiek aan Halloween gedaan. Iedereen die mij een beetje kent weet natuurlijk dat ik het grootste watje op aarde ben. Al die ‘sfeerverhogende’ versieringen waren niet echt nodig vond ik. Zo werd de gehele gang donker gemaakt (alle lichten werden afgeplakt) en werden er slierten wc papier aan het plafond gehangen, met rode verf besmeurd om bloed te simuleren. Ik trok de drempel bij het scenario op de foto, waarbij ik de eerste keer oprecht dacht dat iemand zich had verhangen in de lift. Ik weet dat het bizar klinkt, maar de mensen in Hall A zijn er gek genoeg voor.

Het is ontzettend gek om te bedenken dat ik de langste tijd al weer achter de rug te hebben. Aan de ene kant wordt het leven hier zo gewoon dat het lijkt alsof je er al een eeuwigheid zit, maar aan de andere kant gaat de tijd gewoon veel te snel en zou je willen dat je hier nog een half jaar kunt blijven. Ik moet wel zeggen dat ik ontzettend veel zin heb in kaas, dus dat ik wat dat betreft niet kan wachten om naar huis te komen (pap, mam en Jouke, natuurlijk wil ik ook naar huis om jullie weer te zien hoor….). Ik waardeer alle kaartjes ontzettend, ze krijgen een mooi plaatsje op de muur!

Ik zal het in mijn volgende blog weer eens hebben over wat culturele verschillen. Tot dan!

---------------------------------------------------English-----------------------------------------------------------

It has been quite a while since my previous blog entry, so I think it is time for an update. The last couple of weeks have not been spectacular (no gambling in Macau or exploring Taipei), but I have been very busy.

First of all the mid-terms. These are tests that are held in the middle of the semester to measure your progress and to make sure your grade is not based on just one test. Because I had no idea what to expect and I was afraid I might underestimate the difficulty, I took the tests (for the first time in my university career) seriously. The combination of being serious and quite easy subject matter lead to the situation where my lowest grade has been 80 per cent (which I don’t agree with, it should have been easily 85%). So from a study perspective, things are going well here in Hong Kong.

One of the things that was quite interesting was the supertyfoon that was supposed to hit Hong Kong. There was a lot being said and written about this typhoon and because I never experienced one before, I bought adequate emergency supplies. That was completely unnecessary as it turned out. Once the typhoon hit Hong Kong it was weakened so much that there was nothing to fear anymore. All lectures were cancelled, so we had an extra day of weekend, which was nice. I think now, if we had this weather in the Netherlands, maybe there would be a news report showing people walking on the beach to experience wind, but other than that it would be a regular autumn day (with the exception that it was still 30 degrees centigrade here).

Another thing that kept me very busy is rugby. Before I was training once a week with the university team. Luckily they expanded this to twice a week (Monday and Friday). A Scottish exchange student, Ryan, told me that the was asked to train with a club team close to campus. They were playing a match that Saturday and he said that that would be a good opportunity to ask if I could join practice as well. I watched the match that Saturday and asked the coach if he could use me. Since they just lost from a team of very big British men, he took a quick glance at me and said I could be useful. The club team, called the Pandas, mainly consists of locals, who usually lack the physique I can bring to the pitch. So this happened and then my schedule got expanded with two evenings a week (Tuesday and Thursday). If you add the weekly match, my sports schedule has become quite busy now. I love it! Rugby is an ideal way to really bond with people, especially the locals. In terms of atmosphere I can compare the Pandas to my former football (soccer) club, SV Ratti. All this rugby has the effect that I’m spending less time drinking with others, something that is good for the wallet and my health.

My student hostel was very enthousiastic about Halloween. Everybody that knows me even a little bit knows that of course I am the biggest pussy on earth. All these ‘atmosphere enhancing’ decorations were really not necessary I think. The entire floor was made dark (lights and windows blacked out) and pieces of toilet paper were hung from the ceiling, made to look like bloody bandages. I crossed the line however when I entered the elevator (which you can see on the picture), where the first time I honestly thought someone committed suicide in the elevator. I know that sounds bizarre, but the people in Hall A are crazy enough for it.

It is so weird to think that I have spent more than half of my time here already. On the one hand life here gets normal and it seems as if I’ve been here for ages already, but on the other hand time just goes way too fast and I would wish I could stay here longer. I must say that I am very much looking forward to eating cheese, so I can’t wait to go home again (of course I’d like to see you guys as well again mom, dad and Jouke :P). I really love all the post cards, they get a nice place on the wall!

Kicking it in Taipei!

Het is kort geleden sinds mijn vorige blogpost, maar ik heb inmiddels al weer veel meegemaakt, dus het lijkt me tijd voor een nieuwe.

Vorig weekend ben ik naar Taipei geweest. Taipei is de hoofdstad van Taiwan, wat de tweede keus was voor mijn semester abroad. Ik vond het dus heel interessant om eens te kijken waar ik ook terecht had kunnen komen. Het vliegveld ligt 50 kilometer buiten de stad, dus midden in de nacht (we landden om 24.00) moesten we taxi’s voor 10 personen vinden en naar ons hostel. Ik was sterk onder de indruk dat we een hotel geboekt hadden, dus toen we (lichtelijk beschonken) in de gezamenlijke slaapzaal van een hostel aankwamen was ik enigszins verbaasd. Het was prima.

De eerste dag hebben we veel aan ‘sightseeing’ gedaan. We zijn begonnen bij het ‘Chiang Kai Shek’ memorial. Voor de mensen die hun geschiedenis een beetje kwijt zijn: Chiang Kai Shek was generaal in China en toen Mao Zedong de Volksrepubliek China oprichtte, stichtte Chiang Kai Shek de Republiek China op Taiwan. Het park dat was aangelegd om de vader des vaderlands te eren was ontzettend indrukwekkend.

Daarna hebben we een heel eind gelopen. We hebben het paleis van de president gezien en ook het regeringsgebouw. Vervolgens zijn we naar een tempel geweest. Qua timing hadden we ontzettend veel geluk. Net op het moment dat we weg wilden gaan werd er ineens gezamenlijk gebeden en gezongen. Dat was een ontzettend mooie ervaring. Ik heb de dag samen met een aantal anderen afgesloten in Taipei 101.

De tweede dag zijn we met een soort van skilift de bergen rondom Taipei ingegaan. Dit duurde ongeveer een half uur en was ontzettend mooi om te zien. Taipei is, net als Hong Kong, ontzettend divers als stad. Met 30 minuten reizen met de metro kwamen we bij het skilift-station aan. Aan de voet van die berg ligt ook de dierentuin van Taipei, dus we besloten meteen om voor sluitingstijd nog naar de panda’s te gaan kijken. Aan het eind van de skilift kwamen we in een toeristisch centrum. Wij, optimistisch als we zijn, besloten om naar een tempel te wandelen. Het bleek dat die tempel een wandeltocht van 1,5 uur door een vallei van ons verwijderd lag. Die wandeltocht was zwaar, maar ook ontzettend mooi. Onderweg zijn we gestopt bij een waterval, waar we heerlijk konden afkoelen. Toen we eindelijk de tempel bereikten kwamen we tot de conclusie dat we snel richting de dierentuin moesten gaan om voor sluitingstijd nog binnen te kunnen komen. Na de dierentuin besloten we om avondeten te halen op een van de vele ‘Night-markets’, waar je bij allerlei soorten kraampjes streetfood kon halen. Daarna hebben we het nachtleven van Taipei ontdekt.

De derde (en laatste) volledige dag hebben we rustig aan gedaan (vanwege overduidelijke redenen). We zijn naar het ‘Palace museum’ geweest, dat bekend staat om de grote kunstschatten die zijn meegenomen bij de vlucht vanuit China. Zodoende waren er klassieke Chinese schilderijen van meer dan 1000 jaar oud. Daarna hebben we gegeten bij een ontzettend goed hamburgerrestaurant en vervolgens de groep gesplitst. Ik ben met twee anderen naar de warme bronnen gegaan, waar je kon chillen in baden verwarmd door de warmte van de aarde.

De laatste nacht was kort, om 4.30 stond de taxi klaar om ons op te halen en naar het vliegveld te brengen. Om 9.00 landden we op het vliegveld van Hong Kong, om vervolgens om 11.00 alweer bij college te zijn. De rest van de dag was zwaar.

Op woensdag heb ik ook een ontzettend interessante dag gehad. Alle Nederlandse uitwisselingsstudenten in Hong Kong waren namelijk uitgenodigd voor een welkomstreceptie in de residentie van de Nederlandse Consul-Generaal in Hong Kong. Het had veel weg van een studentenborrel, wat natuurlijk nooit weg is. Nog belangrijker dan dat: ER WAS KAAS!!! Gek hoe een mens dat zo kan missen haha. Aan het einde van de borrel zijn we naar Happy Valley geweest, waar de paardenraces op dat moment aan de gang waren. Ontzettend gaaf om te zien en ik weet vrijwel zeker dat ik er vaker naartoe ga.

Dat zijn wel zo’n beetje de meest interessante dingen die ik heb meegemaakt de afgelopen week. Ik denk dat het even tijd is om wat rustiger aan te doen.

Tot de volgende blog!

--------------------------------------------------English----------------------------------------------------------

It has been a short while since my last blog entry, but I have experienced a lot since, so it seems only right to add another post.

Last weekend I have been to Taipei. Taipei is the capital of Taiwan, which was my second choice to study abroad. I thought it would be very interesting to see where I could have ended up there. The airport was 50 kilometres from the city, so in the middle of the night (we landed at 00.00) we had to get taxi’s for 10 people. I was very much under the impression we actually booked a hotel, so when we (slightly tipsy) ended up in the communal bedroom of a hostel, I was slightly disappointed. Without proper reason though, it was absolutely fine.

The first day was full of sightseeing. We started at the Chiang Kai Shek memorial. For the people that have lost their memory a bit, Chiang Kai Shek was one of the founding fathers and most important people in Taiwanese history. The park that they made to honour this man was very impressive. Afterwards we walked very far. We saw the palace of the president and also the government building. Then we went to a temple. We were very lucky there, as just when we were about to leave a mass started. Everybody in the temple got out a sort of songbook and started singing. Goosebumps. Me and some others in our group finished the day in Taipei 101, until 2007 the highest building in the world.

The second day we took a cable car up the mountains around Taipei. This took around 30 minutes and offered an amazing view. Taipei is, like Hong Kong, very diverse as a city. In 30 minutes of traveling by metro we ended up at the cable car station at the edge of the mountains. At that point was also the Taipei zoo, so we decided to visit that before closing time. At the end of the cable car we ended up at a very touristy area. Optimistic as we were, we decided to walk to a temple. Little did we know this temple was a hike of 1,5/2 hours away, leading us through a valley and then climbing up a mountain again. The hike was tough, but very beautiful. We passed a waterfall, where we stopped and relaxed, cooling down a bit. When we finally reached the temple, we concluded we would have to hurry to the zoo to be able to see the pandas in the zoo. After the zoo we got dinner at one of the many night markets, where they sell the most amazing street food. Then we explored Taipei’s night life.

The third and final day we took it easy (for obvious reasons). We went to the Palace museum, which is full of Chinese art. During the flight from Mainland China to Taiwan, when the country was founded, the soon to be Taiwanese brought a lot of old Chinese art. This way we saw paintings of over 1000 years old. We had food at a very good burger place and then we split up. Me and two others went to the hot springs, where you could relax in springs heated by the earth itself.

The final night was short, at 4.30 AM the taxi was at our hostel to bring us to the airport. At 9 we landed in Hong Kong, to be in a lecture at 11. The rest of the day was tough.

That Wednesday I had a very interesting day as well. All Dutch exchange students in Hong Kong were invited to have a drink in the private residence of the Consulate General of the Netherlands. It was very much like your typical student drink, which is something I missed a bit. Moreover, THERE WAS CHEESE!!! Weird how you can miss it so much haha. After the drink we went to Happy Valley, where the horse races were going on. Really cool to see and definitely something to do more often.

These were the most interesting things that happened to me. I think it is time to take it easy for a bit.

HALL A! HALL A! HALL A!

Het is inmiddels al weer twee weken geleden sinds mijn vorige blogpost. Het Hong Kong leven is zeer druk en gezellig, dus ik heb weer veel te vertellen.

Laat ik beginnen met de woorden die ondertussen een soort stopzinnetje voor mij aan het worden zijn: “I have no idea what is going on.”. Tijdens de introductie gebeurden er een hoop vreemde dingen, die daarna nog vrolijk door zijn gegaan. Cultuurverschillen komen ondertussen steeds meer bovendrijven. De locals hebben namelijk nogal een interessante manier van feest vieren. Waar we in Europa meer gericht zijn op indrinken en daarna stappen, gaan ze hier met zijn twintigen in een kamer zitten (dat dat past….) en doen ze vreemde spelletjes. Zo is een jongen uit Turkije een keer gaan kijken in zo’n kamer, omdat er veel lawaai uit kwam. Wat bleek; iemand deed het licht uit, de rest begon te gillen totdat het licht weer aangedaan werd en dat hielden ze rustig drie uur vol. De eerste paar dagen was het erg frustrerend en enigszins ergernisopwekkend dat er zeer luidruchtige feestjes werden gehouden en dat er totaal geen rekening met anderen werd gehouden. Gelukkig is dat nu een stuk minder. Een andere anekdote illustreert mijn stopzinnetje misschien nog wel beter. Op een avond ging ik naar het toilet en op het moment dat ik de deur van mijn hokje dicht deed hoorde ik een hoop kabaal achter me. Wat bleek, zo’n vijftien locals vonden het nodig om met zijn allen naar de badkamer te gaan, zongen vervolgens een liedje en gingen weer weg. Al die tijd heb ik me verscholen gehouden in het hokje. Het gebouw waar ik woon, Hall A, is ook berucht vanwege het hoge feestgehalte. Het is niet ideaal, maar het geeft je mooie verhalen om te vertellen haha.

Ondertussen heb ik ook mijn kamergenoot ontmoet. Hij heet Samuel en is een vierdejaars student. Tot nu toe valt het delen van een kamer me alleszins mee gelukkig.

Qua uitstapjes was het ook weer een ontzettend drukke periode. De laatste excursie die werd georganiseerd door de universiteit stond op het programma. We gingen naar het dorpje Ngong Ping, waar de ‘Big Buddha’ en een groot klooster staan. Dat was natuurlijk ontzettend gaaf om te zien, maar ik moet er helaas wel de kanttekening bij maken dat het ontzettend gericht was op toerisme, iets wat de charme er toch een beetje vanaf haalt. De boeddha zelf is ontzettend mooi en in het klooster was de hal van de 10,000 boeddha’s. Zoals ik al in een eerdere blog heb verteld, dit soort kloosterzalen zijn adembenemend mooi. Hoewel je officieel geen foto’s mocht maken vond de beveiliger het voor ons wel goed dat we een foto namen, mits we geen biddende mensen fotografeerden, iets wat ik wel kan begrijpen. Ngong Ping ligt op het eiland Lantau. Hier zijn een aantal kleine boerderijen. Wat interessant is aan die boerderijen is dat ze in principe geen weilanden hebben. De koeien lopen los op het eiland. Zo gebeurde het dus dat we in Ngong Ping liepen en achtervolgd werden door een koe. Sommige uitwisselingsstudenten, die nooit in aanraking zijn gekomen met koeien, raakten daardoor lichtelijk in paniek.

Sjoerd en ik zijn op een willekeurige avond weer eens naar de Tsim Sha Tsui kade gegaan, waar we de ‘Symphony of Lights’ lichtshow hebben bekeken. Het is iets wat je eigenlijk een keer moet hebben gedaan als je in Hong Kong bent, maar het is nou niet bepaald spectaculair. Omdat de skyline in al zijn glorie wel indrukwekkend en erg mooi is, zal ik toch wel een fotootje toevoegen haha.

Op 15 september werd het Mid-Autumn festival gevierd, waar China de oogst viert. Ook wordt de volle maan aanbeden en is het festival een manier om dank te zeggen voor het goede leven dat de mensen leiden. Natuurlijk zijn wij ook naar dit feest geweest. We hebben in Victoria Park de grootste ceremonie bijgewoond en zijn daarna nog even de stad in geweest.

Het grootste (en misschien wel leukste) uitje tot nu toe is het uitje waar ik gisteren van weer ben gekomen. Ik ben met een groepje medestudenten twee dagen en een nacht naar Macau geweest. Deze stad was vroeger een Portugese kolonie en staat nu bekend als het Las Vegas van China. Het is echt onvoorstelbaar hoe Macau compleet anders is dan Hong Kong en toch zo dichtbij ligt. We hebben veel gewandeld om de toeristische highlights te zien (de Macau Tower, de ruïnes van de kerk van Sint Paulus, een aantal forten en tempels en het Grand Prix museum en het wijnmuseum) en we hebben het nachtleven ook verkend.

Zo zijn we naar het Venetian casino geweest, wat het grootse gebouw ter wereld is waar zowel wordt geleefd als gewerkt (volgens Wikipedia). Officieel mag je pas naar binnen als je 21 bent, maar met een baard en genoeg bluf kun je als twintigjarige blijkbaar ook gokken haha. Om de casino ervaring compleet te maken heb ik zelfs een beetje gewonnen. Omdat de nacht nog jong was ook naar een nachtclub geweest, wat een totaal andere ervaring was dan de clubs in Hong Kong.

Volgens mij waren dit wel de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen twee weken. Ik denk dat de volgende blog ook weer vol zal staan van de verhalen, aangezien er een aantal hele mooie dingen op het programma staan (weekendje Taiwan, welkomstreceptie op het Nederlandse consulaat).

Tot dan!

------------------------------------------------English-----------------------------------------------------------------

It has been two weeks since my previous post. Hong Kong life is very busy and super awesome, so there is a lot to write about.

Let me start with the words that have become a sort of catchphrase for me: ‘I have no idea what’s going on.’ During introduction (the one of the local students) a lot of weird things started happening, which has continued in the weeks after. Cultural differences are becoming more and more apparent. The locals namely have an interesting way of partying. Where Europeans are more focused on doing some pre-drinks to go partying in a club afterwards, people on campus go into a room (sometimes 20 of them) and do weird games. One of the exchange students took a look once, turned out someone turned off the lights, everybody screamed until someone turned on the lights again. Whatever you call fun I guess… It was quite frustrating though, these parties would start around 2 AM and there was very little consideration for people that would like to sleep. Luckily this has become less in recent days. Another anecdote maybe illustrates my catchphrase even more. One evening I went to the bathroom and entered the toilet when at the moment I closed my stall door I heard a lot of noise behind me. What turned out to be was that around fifteen locals decided to go to the bathroom, sing some songs and leave. All this time I hid in the stall. The student hostel I live in, Hall A, is known for this strange and frequent party behaviour. It’s not ideal, but it gives you some great stories to tell haha.

Meanwhile I have also met my roommate. His name is Samuel and he is a student in his final year. Up until now sharing a room is not that bad.

In terms of excursions I have had a very busy period once again. The final excursion that was organised by the university was a travel to the village of Ngong Ping, where the Big Buddha statue and a large monastery are. This was very incredible to see of course, but I must add that it was very much aimed at tourists, which slightly disappoints me. The statue is very impressive. The monastery had a ‘hall of 10,000 Buddha’s’, which was literally breath-taking. Officially you were not allowed to take pictures, but the security guard allowed us because there were no people praying at that moment. Ngong Ping is on Lantau Island, which has quite some farms. What is interesting is that due to space limitations, these farms don’t have pastures. The cows are walking around the island. This way it happened that whilst we were at the Buddha, we were chased by a cow. Some exchange students slightly freaked out by this.

On a random evening, Sjoerd and I decided to go to the Tsim Sha Tsui promenade to watch the ‘Symphony of Lights’ lighting show. It is something you definitely have to do when you go to Hong Kong, but it is not necessarily very spectacular. Because the skyline of Hong Kong Island does have a very nice view, I did include a picture of that particular evening.

On the 15^th of September the Mid-Autumn festival was celebrated, traditionally to celebrate the harvest and some other things. Also the full moon is worshipped and it is a way of thanksgiving for the good life the people live. Of course we went to this festival as well. We watched one of the biggest ceremonies in Victoria Park and went to the party strip LKF later.

The biggest, and probably best, excursion I went to was the one I came back from yesterday. I went with a group of other exchange students to Macau for two days and a night. This city used to be a Portuguese colony and is now known as the Las Vegas of China. It is absolutely incredible to see how completely different Macau is from Hong Kong, yet they still have a similar history and are very close together. We did a lot of walking to see the tourist highlights (the Macau tower, the ruins of Saint Paul’s church, a couple of fortresses and the Grand Prix museum and the wine museum) and of course we checked out the night life.

This is why we went to the Venetian casino, the biggest building in the world where living and working are combined (according to Wikipedia). Officially you can only enter when you are 21, but with a beard and enough bluffing you can enter as a 20 year old as well. To complete the casino experience I even won some money! Because there was plenty of night left, we went to a night club, which was a completely different experience from the clubs and bars in Hong Kong.

I think these were the most important highlights of the past weeks. I think the next blog will be full of stories as well, as I have planned a couple of very nice things (weekend in Taiwan and a drink at the Dutch Consulate).

Het verkennen van Hong Kong

Vandaag (1 september) is het eindelijk zover, de start van het semester is hier. De afgelopen 2 weken zijn een aaneenschakeling van avonturen geweest waarbij ik de stad, de omgeving en de andere uitwisselingsstudenten goed heb leren kennen.

Laat ik allereerst eens ingaan op een aantal cultuurverschillen, want hoewel Hong Kong een ontzettend Westers-georiënteerde stad is, domineert de Aziatische cultuur hier vooral. Dit uit zich bijvoorbeeld in de taal. Niemand van de uitwisselingsstudenten had verwacht dat de taal ooit een barrière zou vormen in het dagelijks leven in Hong Kong, echter, niets is minder waar. In restaurants spreekt meestal hooguit één ober een woordje Engels, maar ik heb regelmatig meegemaakt dat er vrijwel geen Engels gesproken wordt. Zo’n barrière moet je dan maar oplossen door een restaurant uit te kiezen waar je een menu met plaatjes hebt, zodat je het gewenste gerecht kunt aanwijzen. Vlakbij de campus zit ook een eettentje waar het Engels vocabulaire bestaat uit: ‘beef’, ‘noodles’ en ‘thank you’, laat dat nu net genoeg zijn om een voedzame maaltijd te kunnen bestellen!

Nu ik het toch over restaurants heb, in de iets luxere Chinese restaurants wordt de tafel gedekt met een bordje (voor de afval), een bakje (om uit te eten), een lepel, stokjes en een kopje voor de thee. Nu blijkt dat het de gewoonte is om eerst thee in het bakje te gieten en daar de lepel, de stokjes en het kopje in te wassen, zodat je weet dat alles schoon is. Bij de restaurants waar dat tot de mogelijkheden behoort is mijn angst voor voedselvergiftiging nu net het kleinst, maargoed. Een ander cultuurverschil is dat de locals minder mondig zijn dan Europeanen en Amerikanen. Hoe vaak ik nu al wel niet in een rij heb gestaan waarin schaamteloos wordt voorgedrongen en er niemand is die er wat van zegt gaat mij werkelijk te boven. Op het moment dat je dan zelf wèl lang moet wachten kan dat behoorlijk frustrerend werken.

Dan iets over mijn belevenissen tot nu toe. Zoals ik al mijn vorige blog heb aangegeven hebben Sjoerd en ik al aardig wat van Hong Kong verkend. Deze trend hebben we na aankomst op de campus voortgezet met wisselende groepjes mensen. Er is een Facebookgroep in het leven geroepen waarin mensen met een plan anderen uitnodigen om mee te gaan. Bovendien organiseert de universiteit ook een aantal culturele uitjes. Met de uni zijn we (nogmaals) naar ‘The Peak’ geweest, nadat we een wandeltocht langs de geschiedenis van Hong Kong hebben gemaakt. Klinkt interessant, maar met een temperatuur van 33 graden en een luchtvochtigheid van rond de 70 procent wordt dat al een stuk minder leuk. Ik ben ook naar het vissersdorpje Tai O geweest op culturele excursie. Alle vis die daar wordt gevangen wordt gedroogd, wat zorgt voor een gruwelijke stank in het hele dorpje. Aldaar hebben we ook een aantal Kung Fu posities geleerd van een echte Shaolin meester.

De oriëntatie van de universiteit was minder interessant. Vooral veel speeches en weinig actie. Het feit dat je in introgroepjes zit met locals die allereerst verlegen zijn en bovendien slecht Engels spreken helpt daar ook niet aan mee. Daarom hebben we maar een hoop dingen zelf georganiseerd.

Zo hebben Sjoerd en ik een aantal kloosters bezocht in Tsuen Wan. Adembenemend kende ik vooral als bijvoeglijk naamwoord, maar daar heb ik aan den lijve ondervonden dat het je dus echt kan gebeuren, zonder adem komen te zitten omdat iets zo indrukwekkend is.

We zijn een aantal keer naar het strand geweest, hebben een natuurpark in het noorden van de New Territories bezocht en zijn een paar keer wezen stappen (vanavond weer, jeeeej).

Ook ben ik voor het eerst van mijn leven naar Disneyland geweest en heb ik de aangrenzende stad Shenzen bezocht. Deze ligt op het vasteland van China, dus er moest een visum en dergelijke geregeld worden. Mooie ervaring, maar ik verkies het vrijere Hong Kong toch boven het striktere China.

Als ik al mijn avonturen zou moeten beschrijven zou deze blogpost zeker twee keer zo lang worden en die verveling wil ik jullie besparen. Om de volgende stap van ons avontuur een mooie start te geven zijn Sjoerd en ik gisteren naar de Ozone Skybar geweest voor een drankje met spectaculair uitzicht. Vandaag beginnen dus de colleges.

Om met de woorden van mama’s grote held Spongebob deze blog af te sluiten: “Ik ben er klaar voor!”.

------------------------------------------------------English-----------------------------------------------------------

Today (September 1^st) it is finally here, the start of the semester! The past two weeks have been a chain of adventures during which I’ve gotten to know the city, the surroundings and the other exchange students.

Let me first tell you something about some of the cultural differences. Even though Hong Kong is very Western oriented, the Asian culture is very dominant here. This becomes apparent in language. None of the exchange students expected language to be a barrier in Hong Kong’s day to day life, however, the opposite is true. In most restaurants mostly one waiter speaks English, but the amount of times that we just had to point at pictures on the menu has been crazy. Close to campus there’s a noodle place where the English vocabulary mainly consists of ‘beef’, ‘noodles’ and ‘thank you’. That’s just enough for a good meal!

Since I’m talking about restaurants now anyway, let me tell you what the more fancy restaurants do. They serve your table with a plate (for bones), a bowl (to eat from) a spoon, chopsticks and a cup for the tea. What I learned during one dinner is that it is a custom to pour tea in the bowl and use it to rid the bowl, the teacup, the chopsticks and the spoon of any possible bacteria. The restaurants where this is customary are generally the cleanest, so I don’t fully get why they do this. Another cultural difference is that the locals are much more shy than Europeans and Americans. I have been in so many queues where people blatantly skip the line and nobody tells them off, it is very frustrating. Especially since the others do have to wait in line.

Let me tell you something about the things I’ve done. As I mentioned in my previous post, Sjoerd and I already did some exploration in Hong Kong. After we arrived on campus we continued this habit with exchange students from campus. There is a Facebook-group for the exchange students where people share their plans and issue open invitations for people to join. Next to that we also went on some cultural excursions with the university. I’ve been to the Peak with the university (again) after we went on a walk past some of Hong Kong’s historical sites. Sounds interesting, but doing this in 33 degrees Celcius and a humidity of 70 per cent this is less appealing. We also went to fishing village Tai O. All fish that they catch is dried, which gives the entire village a horrible smell. We also got a Kung Fu lesson there from an actual Shaolin master.

The university orientation was less interesting. Mainly speeches and no action. Some parts of the program were in groups with shy locals, which is terrible. They don’t dare to speak to you, so it’s very boring. That’s why we decided to do some other things.

Sjoerd and I visited a couple of monasteries in Tsuen Wan. Breath taking is a description I never took seriously, until I visited these monasteries. They are absolutely amazing! We have been to the beach a couple of times, visited the Hong Kong Wetlands and been to the famous party strip of LKF a couple of times.

Also, I’ve been in Disneyland for the first time of my life and I visited Shenzen in mainland China. Shenzen was a nice experience, but I prefer the liberal Hong Kong over the strict mainland.

If I would list all of my adventures here, this post would have become twice as long and I want to save you that boredom (and me the effort). To give the next chapter of our adventure a good start, Sjoerd and I went to the Ozone Skybar yesterday for a drink with an amazing view. Today lectures will start.

To speak in the words of Spongebob Squarepants: ‘I’m ready!’

De eerste indrukken

Het is de laatste avond in het hostel, dus het lijkt me een goed moment om over de eerste paar dagen te vertellen.

Het afscheid van papa, mama en Jouke was niet leuk, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Bij de gate ontmoette ik Sjoerd. Over de rest van de reis is weinig bijzonders te melden, het vliegen was lang en saai, met over heel India turbulentie. We zijn meteen richting hostel gegaan toen we in Hong Kong aankwamen.

De paar dagen dat we nu in de stad zijn hebben we vooral toeristische dingen gedaan. Zo zijn we wezen kijken op 'The Peak' (uitzichtje wel hoor), hebben we de Star Ferry (en de haventour) genomen en veel meer. Om de stad goed te verkennen is het zeker aan te raden een willekeurige tram of bus te pakken en te zien waar je uitkomt. Op die manier zijn we bij de paardenracebaan van Happy Vally geweest, waar we ook nog een voetbalwedstrijd van Hong Kong FC tegen Kitchee hebben gezien.

Qua eten is het hier wel wennen. Het brood is belachelijk zoet, dus de eerste keer was het schrikken wat ik in mijn mond had. 's Avonds eten we vooral Dim Sum, dat zijn traditioneel Chinese maaltijden (hapjes) aangevuld met rijst.Er wordt alleen maar met stokjes gegeten en bij het eten wordt thee geserveerd. Hoewel het nu nog heel leuk is om van alles te eten denk ik dat ik het ‘normale’ Nederlandse eten zeker ga missen.

Het is hier ontzettend warm, zo’n dertig graden, met een hoge luchtvochtigheid. Gelukkig zien we dat ook de lokale bevolking last heeft van de hitte, dus het ligt niet aan ons. Als er een Chinees is die Engels spreekt zijn ze meestal zeer behulpzaam. Het lukt ons vooralsnog wel redelijk om fatsoenlijk met het openbaar vervoer te gaan (wat hier trouwens geweldig geregeld is!) en de gebruiken qua etiquette goed te volgen. In het gedeelte (Sham Shui Po) waar ons hostel zit zijn vrijwel geen westerlingen te bekennen, wat ons op rare blikken is komen te staan, maar bij de toeristische attracties barst het er in een keer van. Ik denk dat dat ook komt omdat het vakantie is.

Wat me opvalt aan Hong Kong is dat de stad bij vlagen ontzettend groen is. Zeker zo’n 2 kilometer van de kust in Kowloon beginnen de wijken wat ruimer te worden en zijn er een hoop parken en speeltuinen.

Morgen is het tijd om naar de universiteit te gaan, waar het volgende hoofdstuk van mijn avontuur zich zal afspelen. De eerste paar dagen heb ik een soort van introductie. Ik ben zeer benieuwd of het net als in Nederland vooral om het sociale aspect (ZUIPEN!!!) draait of dat het vooral inhoudelijk is (nu mogen jullie raden wat mij leuker lijkt :P). Sjoerd en ik hebben vandaag al een kijkje genomen op de campus (het weer was te slecht om iets toeristisch te doen). Het is klein, maar ontzettend mooi en knus. Dat reisje van vandaag heeft mijn laatste twijfels wel weggenomen,

Ik ga mij hier heel erg goed vermaken!

----------------------------------------------------English------------------------------------------------------------

This is my final evening in the hostel Sjoerd and I are staying in before going to campus, so it seems like it is an excellent idea to describe my first couple of days.

Saying goodbye to my parents and Jouke (my brother) was tough, but it is part of the deal. At the gate at the airport I met Sjoerd. The journey itself was not very interesting, it was mainly long and boring. Over the entire part we flew over India we had turbulence. When we landed we immediately headed towards the hostel.

The couple of days we have spent in Hong Kong we mainly did touristy activities. We went to the Peak on our first day (with quite the view), we took the Star Ferry (and its harbour tour) and much more. To get a good sense of exploration of the city, it is really a good idea to take a random bus or tram and see where you’ll end up. This way we arrived at the horse race track of Happy Valley, where we watched a football match between two professional sides, Hong Kong FC vs Kitchee.

The food is quite different. The bread is ridiculously sweet, so the first bite of bread I took was immediately a shock. We mainly had Dim Sum for dinner, which is typical local breakfast food, mainly small dishes with rice. People only eat with chop sticks and they drink tea with their food. Although it is very nice to eat plenty of new food, I think I will definitely miss my normal Dutch food.

It is very warm here, over 30 degrees Celcius, with a high humidity. Luckily it is not just us that are suffering from the weather, also the locals are struggling. When the locals speak English, they tend to be very helpful. We have managed to use public transport quite smoothly (the public transport has been amazing here!) and the customs in the transport are easy to gather. In the part of the city where our hostel is (Sham Shui Po) there are no expats, which caused some weird looks in our direction, but at the tourist attractions it’s suddenly full of Westerners. I think that’s also because it is summer holiday now.

What I have noticed about Hong Kong is that the city is very green. A couple of kilometres from Kowloon the districts are becoming more spacious and there are a lot of parks.

Tomorrow it is time to go to the university, where the next chapter of my adventure will take place. The first couple of days will be a kind of introduction. I am very curious to find out if it, like in the Netherlands, is centred around the social aspect (DRINKING!!!!) or whether it is mainly focussing on the actual university (you may guess what I’d prefer :P). Sjoerd and I already took a quick peak at the campus today (the weather was too bad to go do something touristy). Campus is small, but very cosy and beautiful. That trip took away my final doubts:

I’m going to have a great time here!